دنیا قانون عجیبی دارد
هفت میلیارد آدم
و فقط با یکی از آنها احساس تنهایی نمی کنی و خدا نکند که آن یک نفر تنهایت بگذارد ..
آن وقت حتی با خودت هم غریبه می شوی…!

تنفر از والدین : بیشتر فرزندان ، به والدین خود عشق می ورزند ، اما این حالت تنها برای زمانی است که والدین در نهایت محبت و مهربانی با آنها رفتار کنند. در صورتی که نیازهای آنها تأمین نشود ، حس تنفر از والدین در آنها شکوفا می شود. همواره پدر و مادر فرزند خود را دوست دارند و این عشق ذاتی است زیرا که آنها را به دنیا آورده اند ، ولی این به تنهایی برای فرزندان کافی نیست .

شرایط دلخواه

فرزندان به دنبال تأمین نیازهای خود هستند . هر چه بزرگتر می شوند ، انتظارات و نیازهای آنها نیز نمایان تر می شود . اگر پدر و مادر به درستی آنها را درک نکنند و نیازهای عاطفی و مادی آنها تأمین نشوند و در ادامه محدودیت هایی را برای آنها مقرر کنند ، نارضایتی فرزند آغاز می شود و به تدریج این نارضایتی ، تبدیل به تنفر می شود! آنها انتظار دارند که والدین در هر صورت به رشد شخصیتی آنها نیز اهمیت بدهند.

تأثیر شرایط محیطی

علت دیگر تنفرگرایی فرزند ، اثرات شرایطی است که والدین برای آنها فراهم می کنند. همانطور که آنها در محیط بیرون تأثیر پذیر هستند ، شرایط و جو منزل هم بر آنها موثر است . خیلی از والدین ، با بحث و جدل و استرس های متوالی در منزل ، فرزند را تحت فشار روحی قرار می دهند. با این اوضاع آنها نمی توانند به درستی بر درس یا فعالیتهای مفید خود در منزل تمرکز کنند . همچنین با وجود شرایط نه چندان مناسب محیط بیرون از منزل ، همچون ، افراد و دوستان ناباب که آنها را همیشه به راه خطا می کشانند ، فرزند خود را در تنگنا می بیند و در این حالت است که اهانت و بی حرمتی به والدین ، از جانب او آغاز می شود و آنها را اشخاصی خودخواه و بدون ملاحظه می خواند.

راه حل

شاید راه حل آن از نظر برخی بررسی ها آسان باشد، ولی زمان می برد. شما برای ایجاد عاطفه و محبت با فرزندان خود همواره باید صبور باشید. به آنها عشق بورزید، برای آنها وقت بگذارید و آنها را درک کنید. به صحبت های آنها بطور دقیق گوش فرا دهید. آنها را تشویق کنید تا از دوستان ناباب خود دوری کنند و در این راه از هیچ کمکی دریغ نکنید. آنها را در پیشرفت درس و به سرانجام رسیدن اهدافشان یاری کنید. سعی کنید شرایطی را فراهم آورید که رشد شخصیتی آنها در جهتی مثبت نیل پیدا کند .

دست به دست نسیم که بدهی، فاصله ها کوتاه می شود.
چشم هایت را که باز کنی، روبری حرم ایستاده ای.
بفرما، این دوشنبه، این تو و این میزبان امروز!
السلام علیک یا اباعبدالله

موندن توی ترافيك براى همه آدمها يك جور نيست
اينكه توى چه ماشينى نشسته باشى
چه كسى كنارت باشه، چه حرفهايى زده بشه
چه نگاه هايى رد و بدل بشه

همه اینا باعث میشه
كيفيت ترافيك براى همه يكسان نباشه …

کیفیت ترافیک زندگی شما چطوریه؟

می گفت :
آزمودم دل خود را به هزاران شیوه….
آخرش فهمیدم،
چاره کار جایی از دنیاست به اسم بهشت،
به اسم…. کربلا!
السلام علیک یا اباعبدالله

افسردگی فصلی نوعی اختلال عاطفی است که معمولا در زمان مشخصی از سال روی می دهد. ابتلا به این سندروم در اوایل فصول اتفاق می افتد و در پاییز و زمستان شایع تر است.

احساس کسالت، بی هدفی، ناامیدی و بی حوصلگی از علایم افسردگی فصلی هستند که معمولا در اوایل فصول سال روی می دهد.

طی این فرایند با تغییر فصل، فرد شاهد تغییراتی در خلق و خو و روحیات خود می شود. بی حوصلگی، کسالت، احساس خواب آلودگی و درماندگی از علایم شایع افسردگی فصلی است. در این مدت افراد نسبت به انجام فعالیت های روزانه بی رغبت شده و از احساس پوچی رنج می برند.
علت این اختلال در پاییز و زمستان می تواند تغییر در زاویه تابش خورشید و کوتاه شدن روزها باشد. در ابتدای فصول سرد به علت تغییرات جوی و کاهش نورگیری در کارکرد هورمون های بدن اختلالاتی ایجاد شده و ساعت بیولوژیک بدن دستخوش تغییراتی می شود.
برای کاهش تبعات این سندروم باید در فصول سرد سال، افراد مبتلا، فعالیت های روزانه خود را افزایش دهند و بیشتر در معرض هوای آزاد و نور خورشید قرار بگیرند. سحرخیزی، ورزش، تغذیه مناسب و شرکت در فعالیت های گروهی می تواند به بهبود حالات روحی این افراد کمک کند.

محَرم آمد
نذر کرده ام صد دور  تسبیح
“اهدنا الصراط المستقیم” بخوانم
شایداین بارمسیرم به
کربلا افتاد

حـسـین جـان
اشـک در بساطم نیست
عرق شرم قـبول می کنی؟

مسلم (ع) آمد تا پیام صلح را به گوش مردمان برساند
اما جز درودیوار شهر گوشی برای شنیدن پیامش نبود
ودر آخر جایی بلندتر از دارالأماره شهر برای رساندن پیام مظلومیت مولای غریبش در شهر نبود

می دانی این چیست؟؟؟؟؟؟

خار مغیلان

من هم تا زمانی که این را ندیده بودم نمیدانستم روضه رقیه چیست؟

در چهره خود هیبت زهرا دارد

بر دوش ابالفضل علی جا دارد

با این که سه ساله است مانند عمو

در دادن حاجت ید طولا دارد

السلام علیک یا رقیه بنت الحسین (ع)

حر تمام قوانینی که در ذهن ماست را عوض کرد. او نشان داد می توان در یک شب، برسی به اوج.
خوش به حال حر. امشب می خواهم از او بشنوم و از توسل کردن بیشتر بدانم. امشب پیچ دلم را از روی موج های دیگر رد می کنم تا به موج کرب و بلا برسم.

موج امشب من: منم حر گنه کار

مادربزرگم می‌گه: به یک لحظه خیلی غبطه می‌خورم، وقتی عرصه زندگی بهم تنگ می‌شه خدا رو به اون لحظه قسم می‌دم…
لحظه لرزیدن دل حُر!

تترون‌های ژاپنی
عطرهای فرانسوی
برنج‌های پاکستانی
چای‌های هندی
در “عزای تو “همه ی جهان جمع‌اند

ما هم آمده‌ایم….
با نامه‌های “کوفی “…..!

چیزی عوض نشده…
فقط تقویم‌ها شیک تر شده اند!
و سال‌هاست دو روز پشت سر هم، “سر خ اند”
می‌گویی نه
مسلمی بفرست…
تا از بلندترین برج پایتخت
پرتش کنیم!

شعر از: سعید بیابانکی

یه وقتایی به خودتون مرخصی بدین
دست خودتونو بگیرین ببرین گردش
یه روزایی خودتونو بیشتر از هر چیزی تودنیا دوست داشته باشین

اینطوری تو زندگی شاد و موفق خواهید بود

ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ: ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﭼﯿﺴﺖ؟

ﮔﻔﺖ : ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻦ !

ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﮕﻮﻧﻪ؟

ﮔﻔﺖ :ﻭﻗﺘﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ:

1- ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﯼ،
2- ﺣﺎﻟﺶ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺮﺳﯽ،
3- ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﯿﻒ ﻭ ﻧﻤﺮﺍﺕ ﺍﻭ ﻧﻤﯿﺮﻭﯼ،
4- ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﻏﺬﺍ ﻧﻈﺮﺵ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺮﺳﯽ،
5- ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻣﯿﮑﻨﯽ،
4- ﻧﻈﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺟﻮﯾﺎ ﻣﯿﺸﻮﯼ،
5- ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺕ ﺩﻋﻮﺍ ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ،

ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺗﻮ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﯾﮑﯽ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺁﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ

ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ، ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯽ ﺁﻓﺮﯾﻨﺪ ﻧﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ

پروفسور حسابی

گمان نکن که هر چقدر همسرت روتشنه نگهش داری وابسته تر میشه
بلکه کاملا برعکس روز به روز ازت دورتر و سردتر میشه.

اگر شوهرتون به مادرش وابستگی زیادی داره برای کنترل بیشترش با مادر و خانواده‌‌اش در نیفتید. بهترین کار اینه که ارتباط خوب و نزدیکی با مادرشوهرتون برقرار کنید.

ممکنه گاهی نیاز داشته باشید از طریق او روی همسرتون تاثیر بگذارید. از طرفی وقتی شوهرتون ببینه با مادرش خوب هستید با آرامش بیشتری به سمتتون میاد.

من فهرستی از آنچه در مدرسه به ما یاد نمی دهند را تهیه کرده ام:

آنها به ما یاد نمی دهند که چگونه کسی را دوست بداریم.
آنها به ما یاد نمی دهند که چگونه در شهرت به درستی زندگی کنیم.
آنها به ما یاد نمی دهند که چگونه در گمنامی، از زندگی لذت ببریم.
آنها به ما یاد نمی دهند که چگونه از کسی که دوستش نداریم جدا شویم
آنها به ما یاد نمی دهند که به آنچه در ذهن دیگری می گذرد فکر کنیم.
آنها به ما یاد نمی دهند که به کسی که در حال مرگ است چه بگوییم.

آنها به ما هیچ چیزی را که ارزش یاد گرفتن داشته باشد، یاد نمی دهند.

نیل_گیمن

ﺧﺪﺍﯾﺎ دراین لحظات ناب
ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺩﻭ ﭼﯿﺰ ﻣﺒﺘﻼ ﻧﮕﺮﺩﻡ
ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ
ناﺳﭙﺎﺳﯽ
که ﺍﻭﻟﯽ ﭘﺎﮐﯽ ﺟﺴﻢ ﺭﺍ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ
ﻭ ﺩﻭﻣﯽ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺭﻭﻥ

آﻓﺮﯾﺪﮔﺎﺭﺍ
ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺒﺨﺶ…

مامان بزرگم آخر همه‌ی تلفن‌هایش
می‌گفت:
کاری نداشتم که!
زنگ زده بودم صداتان را بشنوم…

ما هم که جوان و جاهل
چه می‌دانستیم صدا با دل ِ آدم چه می‌کند…

ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻓﻮﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ” ﻗﻠﺐ ” ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﮐﻪ
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ” ﺩﻧﺪﺍﻥ ” ﺁﺩﻡ ﺍﺳﺖ ، ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺟﻠﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮﻕ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ …
ﺣﺎﻻ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﯿﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ” ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ” ﺁﺩﻡ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ !
ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺩﻡ می گیرﺩ !
ﻏﺬﺍ ﺍﺯﮔﻠﻮﯾﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ نمی رﻭﺩ، ﺷﺒﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﯽ …
ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ می کنی ﺗﺎ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﺭﺍﻫﯽ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺟﺰ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﻧﺪﺍﻥ ” ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ” ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﯽ ﻭ ﺑﯿﺎﻧﺪﺍﺯﯼ ﺩﻭﺭ !
… ﺣﺎﻻ … ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺪﻩ باﺷﯽ، ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ، ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯽﺧﻮﺍﺑﯽ، ﺭﺍﺣﺖ ﻏﺬﺍ می خوری ﻭ ﺷﺒﻬﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﺕ ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﺩ
ﻭﻟﯽ …
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺵ ﻫﺴﺖ ، ﺣﺘﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺗﻪﺩﻝ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯼ…