چند سال پیش وقتی برای نخستین بار زهرا شجاعی ، رئیس مرکز امور مشارکت زنان ، آماری مبنی بر وجود بیش از یک میلیون و هفتصد هزار دختر مجرد مازاد بر تمامی مردان مجرد کشور اعلام کرد ، موجی از نظرات موافق و مخالف در جامعه ایجاد شد.

اگر چه آن زمان به رغم جنجال های بسیاری ، موضوع پس از مدتی به دست فراموشی سپرده شد اما خود گواهی بر اهمیت بحث زنان در کشور بود و نشان داد جامعه ایرانی در مواجهه با نیمه خاموش خود (زنان) تا حد زیادی حساس شده است.
با وجود این و پس از این ماجرا ، مباحث زنان در کشورمان تا حد زیادی دستخوش تغییر و تحولات سیاسی شد ، غافل از این که چنین مباحثی مدتهاست در کشور مطرح شده و موجی را با خود همراه کرده است اما در این میان نکته ای که همواره کمتر به آن توجه شده ، دغدغه های اصلی یک زن ایرانی است که در اشکال مختلف نمود و ظهور می یابد.

نخستین بار پس از انقلاب اسلامی در سال 67 ، نهاد رسمی زنان در قالب مشاور امور زنان در وزارت آموزش و پرورش تشکیل شد. اگر چه دلایل متعددی برای این مساله مطرح شده است ، اما به اعتقاد بسیاری ، نگاه ابزاری رژیم گذشته نسبت به زنان موجب شد در سالهای پس از انقلاب ، کمتر نامی از زنان به صورت مشخص در سطح جامعه ایرانی وجود داشته باشد. از سوی دیگر جنگ و عواقب آن موجب شد تا کمتر بحثی نسبت به بحث زنان به صورت تخصصی صورت گیرد. با این حال جامعه زنان طی این سالها نیز حضور فعالی در عرصه اجتماع داشته و در عرصه های مختلف همچون آماده سازی مسائل پشت جبهه فعال بوده است اما سال 67 را باید نقطه عطفی در مباحث مربوط به زنان در ایران دانست .

زهرا شجاعی به عنوان اولین مسئول مربوط به امور زنان در کشور که سال 67 به عنوان مشاور وزیر آموزش و پرورش در امور زنان انتخاب شد ، درباره اوضاع و احوال آن زمان می گوید: آن زمان هیچ تشکیلاتی درباره بحث زنان وجود نداشت حتی کوچکترین مطالعاتی نیز درخصوص بحث زنان وجود نداشت بنابراین کمتر کسی رغبتی برای فعالیت در حوزه زنان پیدا می کرد البته این بدان معنا نبود که برنامه ای برای زنان وجود نداشته باشد بلکه همواره زنان به صورت خنثی در برنامه های کلی جامعه وجود داشتند و هیچ برنامه و یا لایحه خاصی برای مشکلات زنان وجود نداشت . با وجود این در سالهای بعد ، مباحث زنان به صورت جدی تر پیگیری شد تا جایی که تنها 2 سال بعد ، یعنی سال 1369 ، شورای عالی زنان کشور به عنوان یکی از زیرمجموعه های شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور فعالیت خود را آغاز کرد.

چند ماه بعد و در ماههای ابتدایی سال 70 ، دفتر امور زنان در نهاد ریاست جمهوری نیز فعالیت خود را به صورت رسمی آغاز کرد تا زنان و مباحث مربوط به آنان به صورت مستقیم در نهاد اجرایی کشور جا گیرند. از آن پس ، کشور ما شاهد گسترش نهادهای مرتبط با امور زنان است تا جایی که این روزها دفتر امور زنان به مرکزی مستقل تبدیل شده است و ریاست آن در حکم مشاور رئیس جمهور قرار دارد.

ادامه دارد….