روزی “ابوهریره” ، با الفاظی اهانت‌آمیز به امام علی(ع) جسارت کرد، اما امیرالمومنین سکوت کرد و پاسخی نداد.

روز دیگر ، ابوهریره دوباره خدمت امام رسید و تقاضای کمک کرد و امیرالمومنین نیازهای او را رفع کرد.

یکی از یاران امام اعتراض کرد و گفت:  “یا امیرالمومنین! این مرد دیروز به شما اهانت کرد، چرا امروز نیاز او را رفع می‌کنید؟!”

امام علی(ع) فرمود: “من از خداوند شرم میکنم که نادانی او بر عفو من؛ و تقاضای او بر بخشش من غلبه کند.”

كوكب دری فی فضائل علی، ج ۱، ص ۱۳۹