اینکه عده ای در تهران بنشینند و برای فرهنگ کل مملکت تصمیم گیری کنند کار درستی نیست.
چرا که فرهنگ خود محله های تهران هم با هم متفاوت است چه برسد به فرهنگ شهر ها و روستاها و دهات دیگر.
بحث بعدی همراهی است؛ یعنی انسان درک کند، مشکل را متوجه شود و بعد صحبت کند به عنوان نمونه؛ برای احترام به والدین نمی توان نسخه کلی پیچید زیرا انسان ها و والدین با هم متفاوت می باشند پس باید جوانب مختلف را بررسی کرد.
احترام به والدین یک بحث محض ثابت نیست.

▪️سخنران باید به والدین مختلف فکر کند و قبل از آن باید با کسی که والدین او دین ندارند یا نا پدری دارد صحبت کرده باشد و برای آن فرزندان راه حل هایی را بیان کرده باشد که آنها قانع بشوند و سپس به توصیه عمومی بپردازد.
این بحث ما جامع و کامل نمی باشد زیرا ارتباط یک انسان با جامعه و افراد مختلف هست و هر کس حلقه های اطراف خود را فقط نگریسته است.

▪️در جلسه ای که با روسای هیات ها داشتم در انجا مطرح کردم که اگر می خواهید درست هیات داری کنید لازمه ان این است که باید نظر اطرافیان و درجه یک های هیئت را گوش دهید اما به ان عمل نکنید، در این صورت است که می توانید جامعه را درک کنید. زیرا در چنین جمع هایی، مشکلاتی که مطرح می شود مشکلات خود افراد است.
بسیاری از افراد که زیاد شعار می دهند اگر خودشان با مشکل مواجه شوند زمین می خورند زیرا به ذهن آنها هم خطور نمی کرد که این مشکل بتواند آنها را زمین بزند.