اگر در زندگی خود شاد نیستیم، شاید به این دلیل باشد که بیشتر از شاد بودن و شادی بخشی به “حقارت مظلوم نمایی” و “بازی من بیچاره” متعهد هستیم. با افکار مسموم و کوله باری از رنجیدگی و زخم های که هر روز با خود حمل می کنیم بهانه های بیشماری برای رنج کشیدن و مجوزی برای بی مسولیتی خود داریم. و در پی انتقام از این و آن و رنج دادن دیگری هستیم.
با پذیرش مسولیت خود و نقش خود در آفرینش وقایع، خرد و موهبت آنها را در می یابیم
و هر روز با لبخندی دوباره به هستی، شاکرانه زندگی را به جریان در می آوریم.