بعضی ها به «حالا خوشیم» راضی هستند به حقیقت طولانی، وسیع و ابدی خود فکر نمی کنند. فکر نمی کنند که فردایشان را چگونه پایه گذاری کنند تا فردا از آن متنفر نشوند و از آن فرار نکنند، امام حسین علیه السلام به انسان می آموزد خودت را اکنون زده نکن، خودت را قربانی هوس نکن، یک خود مقدس برای خودت بساز تا در پرتو آن زشتی فرهنگ معاویه را بشناسی و بفهمی که برای ساختن چنین خودی باید از فرهنگ امام حسن کمک بگیری و گرنه معاویه تو را به «حالا خوشم» راضی می کند و اکنون زده می کند، تو را به زیستن دل خوش می کند نه به چگونه زیستن.
فرهنگ امام حسین علیه السلام به ما چگونه زیستن می آموزد.

نتیجه اکنون زدگی
اکنون زدگی جدایی از امام حسین علیه السلام است، از حسین علیه السلام فاصله گرفتن یعنی بیهودگی، بی ثمری را به رسمیت شناختن، زیستن و حیات در ذلت را به رسمیت شناختن، فرهنگ کرامت و عزت را فراموش کردن,
در این فرهنگ دروغ و تزویر و ریا و حیله جای صداقت و یکرنگی را میگیرد.
از امام حسین فاصله گرفتن یعنی به نرخ روز بودن و به حال خوش بودن و تلاش برای زندگی و زنده ماندن. هر جا که فرهنگ معاویه ای شد، اشراف گری ارزش می شود دورغ و ریا و مکرو حیله شجاعت پنداشته می شود و تصدیق و تکریم، ارزش ها و اخلاقیات نابود می شود در این فرهنگ مهم نیست که چگونه زندگی کنی مهم این است زندگی کنی حیات داشته باشی.