جهان معاویه یک جهان کاهش یافته محدود است ، و تا صفر شدن انسانیت انسان ادامه می یابد . تندرستی و زندگی دنیایی و احترام به جسم و تن ، تمام مقصد انسانی می شود که در فرهنگ معاویه زندگی میکند، و توقف در ظواهر ، میدان تلاش و اصل حیات انسان خواهد بود
در نظام معاویه ای تاکید بر سلامتی جسم است ،هرچند تقوا و معنویت به قتلگاه کشیده شود .
در نظام معاویه ای تاکید بر ماندن و زیستن است ،اینکه حیات داشته باشیم فرقی نمی کند با حاکمیت معاویه باشد و یا یک حاکم فاسد دیگر .
وقتی فرهنگ معاویه ای شد اسلام و دین و رهبر دینی دیگر مهم نیست . مهم آرامش فرد است ، مهم زیستن است .
در این فرهنگ فرقی نمی کند چگونه زندگی کنی در ذلت اسارت و حقارت و بردگی باشد و یا نه

امروز فرهنگ معاویه تلاش میکند نگاه مردم را به سوی این فرهنگ هدایت کند
لبخند ذلیلانه در مقابل دشمن را نرمش قهرمانانه می داند
دو زانو زدن در مقابل دشمن را تعامل سازنده می داند
فرهنگ معاویه حضور نیروهای انقلابی و جهادگر را بر نمی تابد و آنها را مزاحم خود می داند .
در این فرهنگ اصل این است که قدرت و ثروت داشته باشی به هر قیمتی که باشد .
برای بدست آوردن آن از دروغ و حیله و مکر و گاهی گریه هم بهره می برد
اما
فرهنگ امام حسین علیه السلام نگاه کریمانه و عزیزانه به انسان و زندگی دارد .